Volgens Wikipedia is de Engelse ziekte ofwel rachitis een botaandoening die ontstaat door een tekort aan vitamine D en calcium. De ziekte komt vooral voor bij kinderen in de prille jeugd. De benaming is ontleend aan het gegeven dat de ziekte in de 18e en 19e eeuw veelvuldig voorkwam in de geïndustrialiseerde wijken van Londen. Denk aan hoge huurkazernes, nauwelijks zonlicht bij de huizen en kinderen die al jong moesten werken.
Losschrijfziekte
Die situatie kennen wij gelukkig niet meer in Nederland. Dus ook geen Engelse ziekte onder de kinderen. Maar er is wel sprake van een andere Engelse ziekte, een verzamelterm voor de invloed van het Engels op de Nederlandse taal. In de eerste plaats de zogenaamde losschrijfziekte. Delen van een samenstelling worden los van elkaar geschreven omdat je dat in het Engels ook doet. Denk aan grote steden beleid (in plaats van grotestedenbeleid), stress bestendig (in plaats van stressbestendig) en Albert Heijn filiaal (in plaats van Albert Heijnfiliaal).
Bezits-s
Maar er zijn andere symptomen van de Engelse ziekte, bevoordeeld het gebruik van de -s die een bezit aangeeft. In het Engels schrijf je John’s car. Dus zie je in het Nederlands bijvoorbeeld Michelle’s racefiets, terwijl het volgens de officiële spelling Michelles racefiets moet zijn.
Wel juist is de apostrof in Marloes’ proefschrift, Joyce’ meesterwerk, Boulahrouz’ carrière en Bush’ zoon. Hier eindigt de (voor)naam immers op een sis-klank. Daar kun je geen -s aan vastplakken!
Het is in de praktijk overigens vrij gebruikelijk om een verduidelijkende apostrof voor de bezits-s te zetten in bijvoorbeeld Keith’s moeder en Philip Roth’s boek. Dit is volgens het Groene Boekje (de officiële spelling) niet juist. Maar volgens het Witte Boekje (Spellingwijzer Onze Taal) mag het weer wel.